Opis100 g zawiera: 41 g wodorotlenku wapnia i 5 g siarczanu baru w wodnym roztworze soli sodowej, potasowej i wapniowej. Pasta na bazie wodorotlenku wapnia o silnie alkalicznym odczynie, gotowa do natychmiastowego użycia. Wyrób kontrastowy dla promieni rtg. Szczególnie zalecana jest: do pośredniego pokrycia miazgi w leczeniu próchnicy głębokiej, do bezpośredniego pokrycia miazgi w przypadku obnażenia lub zranienia miazgi, jak też podczas zabiegu częściowej lub całkowitej jej amputacji, do tymczasowego wypełnienia kanałów w zębach z zapaleniem tkanek okołowierzchołkowych, do tymczasowego wypełnienia kanałów korzeniowych z nieukończonym rozwojem, jako wkładka do komory zęba leczonego endodontycznie po wybieleniu jego korony. Pasta jest wyrobem wodorotlenkowo-wapniowym o silnie alkalicznym odczynie (pH wynosi 12,5±0,5). Odpowiednio dobrany skład chemiczny zapewnia szybkie wytwarzanie zębiny wtórnej i reparacyjnej. Zaletą wyrobu jest przede wszystkim jego długotrwałe działanie pobudzające do tworzenia zmineralizowanych barier. Działa także wysuszająco, co ma ogromne znaczenie w przypadkach uporczywych wysięków zapalnych w kanale. Po umieszczeniu wyrobu w kanale następuje kontrolowane, długotrwałe uwalnianie jonów Ca2+i OH-. Wodorotlenek wapnia w zetknięciu z miazgą zęba działa silnie alkalicznie pobudzając aktywność zasadowych fosfataz. Zobojętniając środowisko łagodzi odczyn zapalny. Stymuluje również komórki miazgi do wytworzenia blizny zębinowej (utworzenie mostu zębinowego w miejscu obnażenia miazgi) oraz pobudza odontoblasty do wytwarzania zębiny reparacyjnej. Opakowanie bezpośrednie: strzykawka zamknięta koreczkiem, zawierająca 2,2 g wyrobu. Do opakowania dołączone są igły jednorazowe (3 szt.). Przed aplikacją należy wycisnąć niewielką ilość pasty, aby wyrównać ciśnienie w strzykawce i zachować odpowiedni przepływ pasty przez igłę. Niezwłocznie po zastosowaniu pasty należy zdjąć igłę i dokładnie zamknąć strzykawkę koreczkiem. Igły stosować jednorazowo. Zbyt gęsta pasta może być rozcieńczana wodą destylowaną lub wodną zawiesiną wodorotlenku wapnia (np. zawiesina Apex). Pokrycie pośrednie i bezpośrednie miazgi: po dokładnym oczyszczeniu i osuszeniu ubytku nałożyć pastę cienką warstwą i pozostawić do wyschnięcia lub osuszyć strumieniem powietrza (pastę zakładamy na miejsce obnażenia lub na dno ubytku w pobliżu miazgi). W razie potrzeby usunąć nadmiar pasty. Cement podkładowy stosuje się bezpośrednio na warstwę pasty. Podkład należy założyć delikatnie, by nie przemieścić pasty wodorotlenkowowapniowej. Wypełnienie kanałów korzeniowych: opracować kanał, po czym przepłukać go roztw. używanymi powszechnie podczas opracowywania kanału: np. podchlorynem sodu (preparat Chloran) i chelatorami (kwasem cytrynowym lub EDTA) zgodnie z zasadami leczenia endodontycznego, a następnie osuszyć. Pastę wprowadzić do kanału za pomocą igły iniekcyjnej lub spirali Lentulo. Kanał powinien być szczelnie wypełniony, należy unikać przepełnienia kanału. Ewentualny nadmiar pasty usunąć. Szczelnie zamknąć ubytek w koronie. Przy zastosowaniu pasty do tymczasowego wypełnienia kanałów w zębach z zapaleniem tkanek okołowierzchołkowych zaleca się pozostawienie pasty w kanale przez 1-3 tyg. Wkładka do komory zęba leczonego endodontycznie po wybieleniu jego korony: pastę wprowadzić do komory, założyć watkę i szczelnie zamknąć ubytek. Pastę pozostawić na około 7-14 dni, po czym usunąć. Warunkiem powodzenia zabiegu pokrycia bezpośredniego jest dobry ogólny stan zdrowia, tj. brak zapaleń nieodwracalnych, względnie zakażeń ogólnych w organizmie. Również efekty leczenia u pacjentów w starszym wieku mogą być mniejsze, ze względu na zmniejszone zdolności regeneracyjne miazgi. W przypadku bezpośredniego pokrycia miazgi, czy cienkiej warstwy zębiny, należy unikać jakiegokolwiek ucisku wywołanego tak przez wyrób jak i przez materiał podkładowy. Od spełnienia tych warunków zależy w dużej mierze powodzenie leczenia. W przypadku bezpośredniego pokrycia miazgi opatrunek należy bardzo szczelnie zamknąć cementem podkładowym tlenkowo-cynkowo-eugenolowym, karboksylowym lub szkło-jonomerowym, aby nie dopuścić do penetracji bakterii z ubytku. Jest to szczególnie ważne, jeśli odkłada się na pewien okres ostateczne wypełnienie ubytku. Przy leczeniu kanałów należy pamiętać, że kanał leczonego zęba musi być szczelnie wypełniony wyrobem. Nie pokrywać wodorotlenkiem wapnia powierzchni twardych tkanek zęba, które służą jako miejsca kontaktowe z ostatecznym materiałem stomatologicznym. Przed wykonaniem pomiaru endometrycznego w kanale należy dokładnie usunąć pastę z kanału. Przed ostatecznym wypełnieniem kanału należy dokładnie usunąć pastę. Wyrób medyczny wprowadzać do kanału korzeniowego za pomocą strzykawki z igłą zamocowaną w sposób zabezpieczający jej oddzielenie. Ogranicza to ryzyko aspiracji lub połknięcia igły w trakcie zabiegu. Przy niewłaściwym przechowywaniu pasta może wyschnąć lub ulec separacji. Należy pamiętać, aby po każdym użyciu dokładnie zamknąć strzykawkę koreczkiem. Ryzyko poważnego uszkodzenia oczu. Podczas pracy z wyrobem stosować środki ochrony (okulary ochronne), aby uniknąć kontaktu z oczami. W przypadku wstrzyknięcia wyrobu do oka płukać je obficie 0,9% NaCl lub wodą destylowaną w ciągu kilkunastu minut i udać się niezwłocznie do okulisty. Podczas pracy z wyrobem stosować koferdam. Unikać kontaktu z miękkimi tkankami jamy ustnej oraz skórą, z uwagi na skład i wysokie pH wyrób może powodować podrażnienia lub oparzenia. W przypadku bezpośredniego pokrycia miazgi mogą wystąpić bóle ćmiące, utrzymujące się do 3 dni. Nie stosować wyrobu w przypadku nadwrażliwości na jego składniki. Przechowywać w dokładnie zamkniętym opakowaniu, w temperaturze 15-25°C, w miejscu niedostępnym dla dzieci. Chronić od światła. Nie przechowywać w lodówce.
WMo
AlkoholNie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.
ALek należy zażywać bez pokarmu (co najmniej 1 h przed jedzeniem lub najwcześniej 2 h po posiłku).
BLek powinien być zażywany w czasie jedzenia lub tuż po posiłku.
Komentarze
[ z 0]