Zaćma jednego oka u niemowląt jest jednym z najtrudniejszych wyzwań dla okulistów dziecięcych. Pierwszym krokiem jest chirurgicznie usunięcie zaćmy pozostawiające dziecko z aphakią. Aphakia to stan pozbawienia mechanizmu ostrości widzenia po usunięciu naturalnej soczewki. Brakujący obiektyw trzeba zastąpić innym, zdolnym do skupienia światła, a zatem widzenia. Gdy oko nie może skupiać promieni, staje się „leniwe” i z czasem traci zdolność widzenia. Zastąpienie obiektywu jest niezbędne dla widzenia dziecka. W przeszłości stosowane były grube szkła do zaćmy. Dziś stosowanie soczewek kontaktowych lub soczewek wewnątrzgałkowych (IOL) jest powszechną praktyką. Używanie soczewek kontaktowych u dzieci jest wyzwaniem, ponieważ ich zakładanie jest trudne. Ponadto, rodzice często przeżywają ogromny stres podczas próby umieszczenia soczewki w oku ich niemowlęcia. Stosowanie soczewek wewnątrzgałkowych jest coraz bardziej powszechne, ale mogą pojawić się komplikacje. Ważne jest, aby ustalić, która z metod jest najlepsza dla niemowlęcia urodzonego z jednooczną zaćmą.

Postęp prac:
Kliniczne badania NEI wykazały, że nie ma różnic w ostrości widzenia u dzieci, wyposażonych w soczewki kontaktowe lub śródgałkowe (IOL), podane niezwłocznie po usunięciu zaćmy w pierwszym roku życia. Jednakże, odsetek powikłań w trakcie zabiegu był prawie trzykrotnie wyższy, a wskaźnik dodatkowych zabiegów pięciokrotnie wyższy u dzieci leczonych IOL w porównaniu do dzieci z soczewkami kontaktowymi. Dzieci były obserwowane przez rok po zabiegu. Planuje się dłuższą ich obserwację w celu oceny efektów wizualnych po osiągnięciu 5. roku życia.

Znaczenie praktyczne:
Wyniki te odpowiadają potrzebie poprawy jakości życia dzieci. Ważne jest, aby zaćmę u niemowląt leczyć pod kątem zachowania możliwości widzenia. Wybór najlepszego sposobu pomocy ma znaczenie podstawowe.

 

Źródło: www.retinaamd.org.pl